Najważniejsze Bitwy w dziejach Polski
: 05 cze 2006, 11:57
Artykuł - Bitwa Mieszka I z Wichmanem i Wolinianami - pochodzi z Wikipedii (licencja GFDL, autorzy, historia, edycja)
Bitwa Mieszka I z Wichmanem i Wolinianami została rozegrana w roku 967 na obszarze Pomorza Zachodniego. Dokładne miejsce jej stoczenia nie jest znane. Bitwa ta była ostatnim epizodem walk polskiego księcia z saskim hrabią awanturnikiem i generalnym starciem między Polanami a plemionami pomorskimi, którego stawką było panowanie nad obszarem na wschód od Odry.
Napastnikami byli Wolinianie, których sojusznik i głównodowodzący w tej wyprawie - Wichman - dwukrotnie w roku 963 pobił Mieszka I w polu dowodząc siłami Wieletów. Tym razem jednak przewagę zbrojną miał książę gnieźnieński, który zapewnił sobie wcześniej posiłki czeskie w sile dwóch hufców jazdy, czyli około 100 konnych. Wiadomo, że w pierwszej fazie bitwy polskie centrum cofnęło się pod naporem nieprzyjaciela. Niektórzy widzą w tym zamysł taktyczny Mieszka, który miał doprowadzić Wolinian, wobec uzyskania przez czesko - polską konnicę przewagi na skrzydłach, do okrążenia. Powszechniej akceptowana jest jednak hipoteza zakładająca że decydujący był udany atak jazdy na tyły wojsk Wichmana, po którym nastąpiło kontrnatarcie piechoty w centrum prowadzące do ostatecznego rozbicia i ucieczki Wolinian. Jeszcze inna rekonstrukcja zakłada zwycięstwo piechoty w centrum i kluczową rolę konnych w odcięciu odwrotu Wolinianom. ¬ródła jednak jednoznacznie wskazują na decydującą rolę udanej szarży konnicy Mieszka, która przechyliła szalę zwycięstwa na stronę Polaków.
Po tym sukcesie polsko - czeskich sojuszników w polu nastąpiła długa pogoń za uciekającymi Wieletami. Wichman został doścignięty przez polską piechotę i po krótkiej walce skapitulował. Poprosił jeszcze Mieszka o dostarczenie jego miecza cesarzowi i zaraz po tym zmarł od odniesionych ran.
Efektem zwycięstwa gnieźnieńskiego księcia nad Wichmanem było osiągnięcie przez Piastów hegemonii na Pomorzu Zachodnim.
Bitwa Mieszka I z Wichmanem i Wolinianami została rozegrana w roku 967 na obszarze Pomorza Zachodniego. Dokładne miejsce jej stoczenia nie jest znane. Bitwa ta była ostatnim epizodem walk polskiego księcia z saskim hrabią awanturnikiem i generalnym starciem między Polanami a plemionami pomorskimi, którego stawką było panowanie nad obszarem na wschód od Odry.
Napastnikami byli Wolinianie, których sojusznik i głównodowodzący w tej wyprawie - Wichman - dwukrotnie w roku 963 pobił Mieszka I w polu dowodząc siłami Wieletów. Tym razem jednak przewagę zbrojną miał książę gnieźnieński, który zapewnił sobie wcześniej posiłki czeskie w sile dwóch hufców jazdy, czyli około 100 konnych. Wiadomo, że w pierwszej fazie bitwy polskie centrum cofnęło się pod naporem nieprzyjaciela. Niektórzy widzą w tym zamysł taktyczny Mieszka, który miał doprowadzić Wolinian, wobec uzyskania przez czesko - polską konnicę przewagi na skrzydłach, do okrążenia. Powszechniej akceptowana jest jednak hipoteza zakładająca że decydujący był udany atak jazdy na tyły wojsk Wichmana, po którym nastąpiło kontrnatarcie piechoty w centrum prowadzące do ostatecznego rozbicia i ucieczki Wolinian. Jeszcze inna rekonstrukcja zakłada zwycięstwo piechoty w centrum i kluczową rolę konnych w odcięciu odwrotu Wolinianom. ¬ródła jednak jednoznacznie wskazują na decydującą rolę udanej szarży konnicy Mieszka, która przechyliła szalę zwycięstwa na stronę Polaków.
Po tym sukcesie polsko - czeskich sojuszników w polu nastąpiła długa pogoń za uciekającymi Wieletami. Wichman został doścignięty przez polską piechotę i po krótkiej walce skapitulował. Poprosił jeszcze Mieszka o dostarczenie jego miecza cesarzowi i zaraz po tym zmarł od odniesionych ran.
Efektem zwycięstwa gnieźnieńskiego księcia nad Wichmanem było osiągnięcie przez Piastów hegemonii na Pomorzu Zachodnim.
